ДАР БОРАИ МО

Дар ин ҷо дар дорухат барои гармӣ, мо медонем, ки баъзан дастгирии андаке метавонад ҷаҳони касеро тағир диҳад. Дар соли 2021 таъсис ёфтааст, мо як созмоне ҳастем, ки бо ғояҳои пешқадам, амалҳои далерона ва таҳкурсии мустаҳкаме, ки барои дастгирӣ устувор шудаанд.  

​

Мубориза бо мушкилоти имрӯза ҳалли мушкилкунандагонро тақозо мекунад, ки ғояҳои навоварона, дурнамоҳои гуногунро ба вуҷуд оранд ва омодагӣ ба таваккал кунанд.  

​

Асоси мо, мо мехоҳем ҷомеаҳоро илҳом бахшем ва дастгирӣ кунем, тағироти мусбатро ба вуҷуд орем ва иҷозат диҳем, ки амалҳои мо на танҳо барои мо сухан гӯянд, балки барои мо фарёд зананд. Тавассути омӯзиш, тадқиқот, муошират ва шарикӣ, мо дастрасии як қадамро ба хидматҳо ва созмонҳои дастгирӣ таъмин мекунем.

Эҳтиёҷи таъҷилӣ одатан касеро водор мекунад, ки аз дастгирӣ ва кӯмак ҷӯяд; қарз, солимии равонӣ ва/ё ҷисмонӣ, бекорӣ, мотам, ҷевонҳои холӣ ва яхдонҳо, рӯшноӣ, гармӣ ё оби гарм. Пас аз қонеъ кардани ин ниёз, нигарониҳои дигаре, ки ҳамон қадар муҳиманд, сарфи назар карда мешаванд, фаромӯш карда мешаванд, то он даме ки онҳо дубора пайдо шаванд, фавран ва фавран дур карда мешаванд. Хидмати як қадами мо ба одамон имкон медиҳад, ки ба қадри кофӣ (ё кам) ба дастгирии худ дастрасӣ пайдо кунанд.  

​

Ба ҷои он ки касе маҷбур шавад худи созмонҳои сершумори дастгирӣ ва машваратиро ҷустуҷӯ кунад, мо ин корро барои онҳо мекунем. Стресс, душворӣ, ноумедӣ ва номуайяниро бартараф карда, ба онҳо имкон медиҳад, ки диққати худро ба ҳалли ниёзҳои худ равона кунанд.

Барои гирифтани маълумоти бештар ва иштирок кардан бо мо тамос гиред.